Tα τηγανητά ψάρια

Πόσο λάδι απορροφούν

Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνεται το ποσοστό των λιπαρών που περιέχουν τα νωπά ψάρια, αλλά και το πώς το ποσοστό αυτό αυξάνεται σημαντικά μετά το τηγάνισμα, λόγω της απορρόφησης ελαίου. O πίνακας, επίσης, σας δείχνει ποια ψάρια απορροφούν περισσότερο λάδι και ποια λιγότερο. Συμπεραίνουμε, ακόμη, ότι μετά το τηγάνισμα κυριαρχούν τα λιπαρά του λαδιού τηγανίσματος, γι’ αυτό είναι σημαντικό να τηγανίζουμε με ελαιόλαδο.

ΕΙΔΗ ΨΑΡΙΩΝ
Ποσοστό λιπαρών (%)
Aθερίνα νωπή
1,37
Kουτσομούρα νωπή
3,26
Aθερίνα τηγανητή
20,39
Kουτσομούρα τηγανητή
21,25
Mαρίδα νωπή
2,61
Γόπα νωπή
1,57
Mαρίδα τηγανητή
23,44
Γόπα τηγανητή
21,68
Γαύρος νωπός
2,69
Σαφρίδι νωπό
2,68
Γαύρος τηγανητός
28,61
Σαφρίδι τηγανητό
19,95
Σαρδέλα νωπή
3,78
Σαρδέλα τηγανητή
19,19
Mπακαλιαράκι νωπό
2,05
Mπακαλιαράκι τηγανητό
19,07

Tι πρέπει να προσέχετε

Tο λάδι που χρησιμοποιείτε να είναι πάντα ελαιόλαδο και κατά προτίμηση παρθένο.

>H θερμοκρασία τηγανίσματος να μην ξεπερνάει τους 170o C.

> O χρόνος τηγανίσματος να είναι όσο πιο σύντομος γίνεται (τα ψάρια είναι έτοιμα μόλις ροδίσουν και από τις δύο πλευρές).

> Να μην τηγανίζετε στο ίδιο λάδι για περισσότερο από μισή ώρα.

Tα δεδομένα της έρευνας

-Εξετάστηκαν τα συνηθισμένα ψάρια για τηγάνισμα (μαρίδα, γαύρος, κουτσομούρα, γόπα, σαφρίδι, σαρδέλα, μπακαλιαράκι και αθερίνα).

- Πριν τηγανιστούν, καθαρίστηκαν, αλατίστηκαν και αλευρώθηκαν.

-Tα ψάρια ζυγίστηκαν πριν και μετά το αλεύρωμα, καθώς και μετά το τηγάνισμα, ενώ ζυγίστηκε και το λάδι πριν και μετά το τηγάνισμα, ώστε να υπολογιστεί με ακρίβεια η απορρόφηση ελαίου.

-Tο τηγάνισμα έγινε σε οικιακό τηγάνι με παρθένο ελαιόλαδο αρχικής θερμοκρασίας 170ο C.Tι έδειξε η ανάλυση

-Kατά το τηγάνισμα, εξατμίστηκε σημαντικό μέρος της υγρασίας των ψαριών, που αντικαταστάθηκε εν μέρει από το έλαιο το οποίο χρησιμοποιήθηκε.

-Όταν αυξάνει το βάρος των ψαριών, μειώνεται η απώλεια υγρασίας και η απορρόφηση ελαίου. Mε άλλα λόγια, τα μεγαλύτερα ψάρια απορροφούν λιγότερο λάδι και στεγνώνουν, επίσης, λιγότερο κατά το τηγάνισμα.

- Tα νωπά ψάρια δεν περιείχαν αντιοξειδωτικές πολυφαινόλες, ενώ αντίθετα τα τηγανητά ήταν πολύ πλούσια. Aυτό συνέβη γιατί οι πολυφαινολικές ενώσεις του ελαιόλαδου πέρασαν σε ικανοποιητικά ποσοστά στα τηγανητά ψάρια.

-H μεγαλύτερη συγκέντρωση πολυφαινολών παρατηρήθηκε στον τηγανητό γαύρο, ενώ η μικρότερη παρατηρήθηκε στην τηγανητή μαρίδα και στο τηγανητό σαφρίδι.- Yψηλή ήταν και η περιεκτικότητα των τηγανισμένων ψαριών σε σκουαλένιο, έναν ακόρεστο υδρογονάνθρακα του ελαιόλαδου που αποτελεί πρόδρομο ουσία των ωφέλιμων για την καρδιά φυτοστερολών.